Welkom bij Cor Draijer

Ik kwam je tegen en was van slag….
(Cor Draijer, 2 juli 2016)

Die ochtend ging ik boodschappen doen op de fiets
en jij, jij kwam toen ineens uit het niets.
Ik kende je niet dus je reed me zo voorbij
Over de straat, je kwam toen wel heel dichtbij
Met jou in gedachten liep ik de hele morgen te denken
zal ik de volgende keer naar jou gaan wenken?
Doen alsof ik je ken, dan maken we misschien een praatje
en wordt je misschien wel mijn nieuwe kletsmaatje
jeweetwel op de telefoon of in het echt
oh, had ik het nu maar met je aangelegd
de ochtend ging voorbij en de middag was alweer halfom
de gedachte bleef en ik nam me dingen voor, voor als ik je tegenkom
en zowaar, alsof de duivel er mee speelde
en mijn wens voor die dag mij toebedeelde
je liep op straat en beetje met je telefoon te spelen
en zat je nu foto’s aan anderen door te mailen?
doordat je op je schermpje keek zag je mij niet zwaaien
oh, ik wilde zo graag met mijn handen je haren aaien
je bent zo leuk maar ik val bij jou niet op
doe die telefoon uit, heb je een bord voor je kop!
en zo leven we ons leven naast elkaar en langs elkaar heen
en sijpelt ons aanstaande geluk zomaar door de gootsteen
ik pleit voor meer rust en telefoonloze uren
misschien kunnen we samen wat gaan avonturen?

Onderstaand gedicht is gebaseerd op een gedicht met dezelfde titel:
Op het strand met mijn paard.

Ik weet alleen dat een meisje met de naam Melody
het geschreven zou moeten hebben en ik heb het
vervolgens aangepast omdat het is voorgelezen op
de radio in Zandvoort door mijzelf op 25 en 26 juni.
Op de 25e was de eerste aanpassing en op de 26e
is het het hieronder vermeldde gedicht geworden:

Ik rijd met jou op het uitgestrekt strand,
de zon op mijn gezicht en de teugels in mijn hand.
Blije oogjes en oortjes met een zachte bries in een zucht,
en een paar krijsende meeuwen in de felblauwe lucht.
Ik snuif de zeelucht diep in mij op,
en liet de teugels wat los, en we draafden door het zilte sop.
Al mijn zorgen vergat ik even, die waren voor later,
spetters kwamen op mijn gezicht van het zoute water.
Ik sloot mijn ogen en we galoppeerden in de wind,
en ik voelde mij ineens weer zo blij als een kind.
Zo rijdend op het prachtig mooie strand,
draafden we zonder beugels door het zachte mulle zand.
We reden langs de kant van de zee,
en het geluk zat ons eventjes heel erg mee.
Wat is het prachtig en mooi om hier te mogen rijden,
over het strand tijdens de mooie jaargetijden.
Weg van alle mensen en rijdend over het eeuwige strand,
van het mooie Zandvoort in Zuid Kennemerland.

Cor Draijer, 25 en 26 juni 2016

En dit is het originele gedicht

Melody:

Ik rijd met jou op het strand, Met mijn teugels in de hand,
Op het strand, met veel water en zand,
2 blije oortjes, 4 gelukkige oogjes en een zachte bries in de lucht,
En een paar meeuwen in de lucht!
Ik snoof de zeelucht diep in mij op, en we draafde weg en even later zaten we in een zachte galop!

Voorzichtig liet ik de teugels wat los en we reden in een zachte rengalop
Al mijn zorgen vergat ik eventjes, die waren weer voor later!
Ik sloot mijn ogen en we galopeerde in de wind,
Dit keer deed ik mijn haar los maar mijn cap bleef op.
De wind door mijn haren voelde echt top!…

Rijdend op het strand,
Draafde we zonder beugels in het mulle zand.
Voorzichtig reeden wij langs de kant van de zee,!
Het geluk zit ons eventjes heel erg mee!!

Op zaterdag, 30 april 2016, werd ik gevraagd om in te vallen voor Albert Jan Vos bij het programma Zandvoort op Zaterdag tussen 14:00 en 17:00 als side kick bij Rob Harms. Aan het einde van de uitzending, zo rond 16:45 is er dan het gedicht van de dag. Uiteraard heb ik ook voor die gelegenheid weer een gedicht gemaakt met de titel: “Ze komt maar niet” wat overigens wel enige toelichting kreeg voordat ik het voorlas om te voorkomen dat luisteraars zouden afhaken, hahaha!

Ze komt maar niet…

Ik zie al maanden naar haar uit
maar ze komt maar niet, roep ik luid

naar haar warmte zie ik uit met verlangen
ik zou er de kamer mee willen behangen

kou is de laatste maanden mijn deel
het grijpt mij al heel lang naar de keel

ze probeerde al heel lang door te breken
maar de wolken liggen steeds in een dikke deken

Het lijkt wel of het er niet van gaat komen
en ik voel me in het ootje genomen

Waar ben je, ik heb je lief en ik wil je voelen
net zolang tot ik weer wil verkoelen

Ik wil mij wentelen in jouw weelde
Dat is wat ik mij hartstochtelijk verbeeldde

Ik heb mooie herinneringen aan jouw lange dagen
Jouw warmte kon mij heerlijk behagen

Het is nu tijd dat je met je vuist op tafel slaat
En ons weer in jouw weldadige warmte baad

Oh zon ik wil je warmte op mijn lichaam
waarom is het de laatste maanden toch zo minzaam

Hebben wij je wat aangedaan en ben je boos
En ik was nog wel met jou zo close

Ik hou van je van al je nukken en je grillen
‘s avonds in je avondstralen nog eens lekker chillen

Het strand wacht op je, maak de mensen toch eens blij
bij het langzaam opkomen of wegzakken van het tij

Bij deze roep ik je op, begin morgen met je volle krachten
Je hebt geen idee hoeveel mensen er naar jou smachten

Cor Draijer, 30 april om 00:31

Ook hadden we die dag het dier van de week, waar Radio ZFM altijd aandacht aan besteed. Ook voor het dier van de week Drieka in het Dierenasiel Kennemerland heb ik om half twee ‘s middags nog even snel een nieuw gedichtje gemaakt en dat staat hieronder.

Drieka is een tien-jarige kat en zoekt een nieuw baasje.
Graag zonder andere katten, hier volgt het feitenrelaasje.

Ze is heel lief en ontzettend aanhankelijk,
en op zoek naar een huis en een tuintje en niet afhankelijk,

van andere katten in haar buurt die dan in verwarring raken.
Valt u voor haar lieve koppie, dan wil ze graag kennis maken.

Kom eens langs in het dierenasiel of ze bij u kan komen wonen.
Ze zal u met liefde een aanhankelijkheid ruim gaan belonen.

Het andere gedichtje wat ik dus niet heb voorgelezen ging over twee hondjes Bart en Bert die net waren aangekomen in het asiel. Dit gedicht heb ik niet voorgelezen en daarom plaats ik het hier.

Bert en Bart zijn twee broers en zoeken en nieuw baasje
Graag zonder katten want hier komt het feitenrelaasje

Met katten kunnen ze niet zo goed overweg
Daarom moesten ze bij het vorige baasje dus weg

Het zijn twee jachthondjes en vallen onder de spanielachtigen
En zoals gezegd die houden niet zo van de katachtigen

Beiden kennen de basis commando’s en zijn zindelijk
en kunnen snel alleen thuisblijven zoals bleek proefondervindelijk

Ze zijn vriendelijk naar mensen en verwelkomen die dan ook enthousiast
Naar kinderen toe zijn ze alleen nog een beetje onaangepast

Ze zijn geen kinderen gewend en willen eerst daarmee kennis maken
Voordat ze ermee gaan samenwonen en in verwarring raken

Neemt u eens een kijkje of dit tweetal bij u kan komen te wonen
De twee hondjes zullen u met aanhankelijkheid en liefde ruim gaan belonen!

 Het was weer een top-uitzending en de tijd vloog om. 

OPZ wethouder Liesbeth Challik. (Foto: Joop van Nes)

ZANDVOORT – Als je soms even de tijd neemt om een interview na te luisteren, dan valt je een tweede keer soms dingen op die de eerste keer niet op vielen. Bijvoorbeeld het volgende: Op 27 februari waren te gast in het ZFM programma Goedemorgen Zandvoort de OPZ-wethouder Challik, D66 raadslid Ruud Sandbergen en buitengewoon raadslid voor het CDA, Jan Beelen.

Door Cor Draijer

Het interview werd gedaan door Ben Zonneveld en ik heb zeer boeiend geluisterd naar dit interview. Wethouder Challik deed uit de doeken hoe het nu zat met de OPZ en de verdeeldheid binnen haar fractie qua meningen over de komst van vluchtelingen naar Zandvoort. Want, het waren weliswaar statushouders maar uiteindelijk toch vluchtelingen, aldus Challik. Challik had tegen haar raadsleden gezegd dat ieder voor zich naar alle eer en geweten moest stemmen. Er werd bevestigd dat Bob de Vries helemaal niks gezegd had tijdens de commissie-vergadering waar de voorbesprekingen plaats vinden voor de raadsvergadering. Challik gaf aan dat de OPZ-fractie vanaf het begin af aan hartstikke onduidelijk was geweest qua standpunt en Ben Zonneveld voegde er aan toe dat OPZ juist helemaal niets gezegd had tijdens de bedoelde commissie-vergadering en dat dat nu net het probleem was.

Politiek vandalisme
Vervolgens kwam D66-er Ruud Sandbergen aan het woord en die gaf aan dat naar zijn mening (en dat bleef alleen zijn mening) er politiek vandalisme wordt toegepast door een bepaalde partij, waarbij volgens de interviewer hij dan zeker de VVD en dan met name Martijn Hendriks bedoelde en al gauw haastte Sandbergen zich door te zeggen dat hij dat niet zei. Waarbij Ben Zonneveld hem aanvulde dat hij niet er omheen hoefde te draaien want de raadsvergaderingen waren openbaar, iedereen kon ernaar luisteren en dat volgens Zonneveld het persoonlijk aanspreken van OPZ-raadsleden met name gebeurde omdat juist de OPZ, wiens wethouder notabene de portefeuille had van de statushouders, zich geheel en al onttrok van enige discussie omtrent de komst van de vluchtelingen. En dat zeker twee raadsleden tegen waren, die waren bijna campagne aan het voeren in de kranten en op de radio dat ze gingen tegenstemmen omdat ze het een onzalig plan vonden.

Asielzoekerscentra ontlasten belangrijker dan Zandvoorters een woning te geven
Vervolgens kwam buitengewoon raadslid voor het CDA Jan Beelen aan het woord en nu komt het. Bij monde van CDA-er Jan Beelen werd duidelijk dat het CDA het minder relevant vindt dat er nu minder huurwoningen beschikbaar zijn voor Zandvoorters door de komst van asielzoekers cq statushouders naar Zandvoort. Het CDA vindt het belangrijker om de asielzoekerscentra te ontlasten van de statushouders dan Zandvoorters een woning te geven. Waarop Ruud Sandbergen zich zowat verslikte met het aangeven dat dat niet voor D66 gold. Nou ja! Ik viel zowat achterover van verbazing! Immers, één van de speerpunten in het CDA verkiezingsprogramma was nu juist huisvesting van ouderen in passende woningen, jonge starters sneller een kans geven om een woning te betrekken en meer huisvesting voor ouderen én jongeren in het centrum van Zandvoort.

Leefbaarheid van Zandvoort
Ook een speerpunt uit het CDA verkiezingsprogramma is: “Het op pijl houden van het sociaal woningbouw- programma voor starters en senioren is van belang voor de leefbaarheid van Zandvoort. Met de steun aan het plan om statushouders versneld naar Zandvoort te halen, die straks allemaal op termijn gehuisvest dienen te worden in Zandvoort, kan met de uitspraak van CDA-er Jan Beelen door deze verkiezingsbeloften van het CDA dus een flinke rode streep.

Luister hieronder naar deel 1 waarin voornamelijk wethouder Challik aan het woord is.

Luister hieronder naar deel 2 waarin voornamelijk D66-er Ruud Sandbergen en CDA-er Jan Beelen aan het woord zijn.

Luister hieronder naar deel 3. Op 3:49 Jan Beelen die de bewuste uitspraak doet dat AZC’s ontlasten belangrijker is dan dat Zandvoorters een woning krijgen.

ZANDVOORT – Als politiek geïnteresseerde volg ik natuurlijk het wel en wee van de grootste politieke partij, de Ouderen Partij Zandvoort (OPZ). Maar wat de poppenkast mij op 3 maart 2016 in het Zandvoortse raadhuis liet zien, was ongekend. De poppenkast rond de OPZ is natuurlijk al begonnen in 2010, het jaar dat raadslid Jerry Kramer bedreigt werd door de schoonzoon van de inmiddels een jaar geleden overleden OPZ fractievoorzitter Carl Simons die destijds aangaf zijn positie binnen de OPZ te beraden.

Door Cor Draijer

Wat daarna volgde is een periode van instabiele politiek binnen de gemeente Zandvoort waaraan de OPZ debet is. In 2010 was de VVD vertegenwoordigt met 5 zetels en de OPZ had er 3 en vier jaar later was het zomaar andersom waardoor de OPZ in 2014 de grootste partij werd. Wat er vanaf 2014 volgde is voor de OPZ het ene na het andere politieke drama. Veel leden stonden op de kieslijst maar hadden nooit gedacht nog eens als raadslid zitting te nemen op het Zandvoortse pluche. Nadat wethouder Han Cohen op schandalige wijze was weggestuurd voor iets wat achteraf gewoon mocht (een schoonheidssalonnetje wat zijn dochter in zijn tuinhuisje uitbaatte), waarbij de motie van wantrouwen door zijn eigen partij werd ondersteund, ging de stoelendans voor OPZ-zetels van start. Niet dat de OPZ-leden in de rij stonden; de meeste wilden juist niet.

Nadat Carl Simons op 75-jarige leeftijd kwam te overlijden, moest men de procedure volgen waardoor de eigen afgezette wethouder de eerstvolgende rechthebbende was op de vrijgekomen raadszetel. Uiteraard en geheel begrijpelijk nam Cohen deze zetel aan maar sloot zich niet aan bij de OPZ vanwege de gesteunde motie van wantrouwen door zijn partij vanwege het in gebruik zijnde tuinhuisje. Een gebruik wat inmiddels getoetst is en wat geen enkel probleem is, waardoor inmiddels gesteld kan worden dat met het ondersteunen van de motie van wantrouwen door de OPZ, er een politieke dwaling is geweest met verstrekkende gevolgen.

Years ago I received from an ROV operator some pictures from an UHD-ROV
(An ROV is a Remotely Operated Vehicle) doing a survey.

                                              Example from an UHD-ROV

We can see below a shark which has attacked the ROV  and got trapped.

The crew had that week several times delicious shark main courses and the
shark-fin soup was also delicious, what I was told.

Nadat we waren vertrokken uit Singapore met de Aegir, duurde het niet lang voordat we aankwamen in China. We merkten aan de buitentemperatuur en de luchtvochtigheid dat het er niet koeler op zou worden. Welnu, dat klopte inderdaad. En dan, op een morgen, werd ik wakker en lagen we voor anker. En dan kijk je naar buiten en dan kijk je naar eilandjes die vallen onder Chinees grondgebied. Dat is heel raar, want dat gevoel heb je dan helemaal niet. Maar het uitzicht was wel erg mooi met een opkomende zon.

China: Land in Zicht!

De reden dat we daar nu voor anker lagen was, dat we ons entree-visa moesten laten omzetten in een permit-to-work visa. Het visum in mijn paspoort was alleen voor een entry in China maar aangezien we gingen werken binnen de territoriale wateren voor de kust van Hongkong, moest het visum worden omgezet. Daarmee kwam tevens een medische keuring, daarover later meer, en een gesprek met een politie-functionaris. ook daarover later meer. Het kwam er op neer dat we in een paar groepen naar de wal gingen en een paar dagen in een hotel moesten verblijven. Wat erg, dat vonden we allemaal natuurlijk erg vervelend, het was iets wat toch zeker enkele dagen in beslag zou nemen.

Een échte Sikorski Helibus S-92

We gingen van boord met de heli, kwamen aan op het vasteland en werden meteen als de wiedeweerga in een busje gezet om naar een veerboot te worden gereden alwaar we de oversteek moesten maken naar een verzamelpunt waar we in groepsverband naar de medische keuring zouden gaan. Als ‘westerling’ heb je natuurlijk een bepaald idee van China en dat beeld schotelt de media je voor. Vergeet dit, er klopt geen fluit van. De alles is anders show trok aan me voorbij en ik keek mijn ogen uit. Planologisch houdt men er wat andere ideeen op na maar ik heb geen rijstveld gezien laat staan buffels. Wel veel, heel veel, hoge flatgebouwen en tropische palmbomen want die staan overal.

Uitzicht op HongKong vanuit de heli die ons aan land bracht

De heli-haven van She Kou in China met op de achtergrond de woontorens

De Sikorski S-92 ‘Helibus’ van China Southern die ons ophaalde vanaf de Aegir

Chinese Ferry-tickets

Hierboven de ferry-tickets van 27 en 28 mei, we vertrokken met de ferry van 8 uur ‘s morgens. Opvallend op de linker ticket het munt-teken voor de Yuan terwijl rechts wordt gesproken over RMB. Even googelen en RMB betekent Renminbi. De officiële valuta van China is de renminbi (人民币 / rénmínbì), wat vaak afgekort wordt tot RMB met ¥ als valutateken. Daarnaast wordt in internationale situaties ook wel de afkorting CNY gebruikt, wat staat voor Chinese yuan. De valuta is namelijk de renminbi, terwijl de munteenheid de yuan (元 / yuán) is. In de winkels zul je vaker het 元-teken dan het ¥-teken aantreffen op de etiketten. Eén yuan is onderverdeeld in tien jiao (角 / jiǎo) en één jiao is weer onderverdeeld in tien fen (分 / fēn). Overigens wordt door Chinezen zelf vaak gesproken over kuai (块 / kuài) en mao (毛 / máo) in plaats van yuan en jiao. Duidelijk? Ik snapte er eerst helemaal niks van maar alles went.

Zodra we dus aankwamen, moesten we meteen als de wiederweerga naar de ferry-terminal van She Kou om naar Zhu Hai Jiu Zhou te worden gebracht. Daar werden we opgewacht door een agent van SAIPEM die een bus had geregeld om ons naar het Medisch Centrum te brengen voor de keuring, Daar aangekomen, viel het mij op dat het pand bij lange na niet was gebouwd voor de enorme hoeveelheid aan mensen die daar kwamen voor allerlei keuringen en onderzoeken. Let wel, het was geen ziekenhuis maar een soort GGD-gebouw waar de rijen wachtenden zich uitstrekten tot ver in de gangen. Ik had mijn camera maar niet meegenomen maar het waren daar nog net niet mensonterende toestanden met geen tot weinig privacy. Een hele bijzondere belevenis was het wel. Als robots deden de medewerkers daar hun werk en de meesten spraken nauwelijks tot geen Engels. Diegenen die wél Engels praten dat waren meestal de vrouwen en die waren ook erg goed op de hoogte van hetgeen zich in de wereld afspeelde. Na de keuring gingen we weer de bus in, op weg naar een hotel en dat hotel mocht er wezen.

Het Ming Wah International Convention Centre.

Vanaf dat moment was ik in ieder geval vrij tot de volgende dag vanwege de planning en groeps-indeling. En dus besloot ik om op pad te gaan en de boel een beetje te gaan verkennen. En al gauw kwam ik er achter dat de Chinese winkelcentra absoluut niet onderdoen voor de Westerse winkelcentra. Zoals hieronder te zien valt.

Shopping Center Coastal City in Shekou

Coastal City was toch iets teveel blingbling, glitter en spiegeling naar mijn smaak en het was er erg groot

Onverwachts kwam ik een promotie team tegen, deze dames zaten na gedane arbeid even uit te rusten in het winkelcentrum. Helaas waren degenen met wie ik was, doorgelopen zodat ik alleen van de dames een foto kon maken en was er niemand die van mij een foto kon maken tussen de dames in. Da’s nou toch weer jammer…

Nadat we een bezoek hadden gebracht aan het medisch centrum en daarna een ‘gesprek’ hadden met de immigratiedienst, keerden we aan het einde van de middag terug naar het Ming Wah International Convention Centre om daar lekker te gaan eten met de twee groepen, bij elkaar een dikke 50 man. En dat je er lekker kon eten, was 1 ding wat zeker was, gezien de hele uitstalling en uitstraling.

Het uitzicht op de stad vanuit het restaurant was overigens ook erg tot de verbeelding sprekend.

Nadat we waren uitgegeten, zijn we ‘s avonds nog even een rondje wezen lopen en we kwamen zowaar een paar barretjes tegen waar je buiten kon zitten (met 35 graden om 10 uur ‘s avonds) en een Chinees biertje kon drinken wat we uiteraard hebben gedaan.

Het gezellige Chinese terrasje wat we vonden buiten het winkelcentrum.